Εχουν ηδη περάσει 8 χρόνια από εκείνη την τραγική μέρα του 2001, κατά την διάρκεια της οποίας 2740 αθώοι άνθρωποι , 87 διαφορετικών εθνικοτήτων, έχασαν την ζωή τους από τις τρομοκρατικές ενέργειες επί του εδάφους των ΗΠΑ.
Τά γεγονότα αυτά, δεν είχαν μόνο χιλιάδες θύματα, αλλά άλλαξαν και την καθημερινή μας ζωή.Επιρρέασαν την παγκόσμια κοινή γνώμη, και φυσικά την αμερικανική, και οδήγησαν χωρίς αντιδράσεις του αμερικανικού λαού, στην εισβολή στο ΙΡΑΚ.
Δεν υπήρχαν σχέδια έκτακτης ανάγκης που να προβλέπουν τέτοιου είδους ενέργειες επί αμερικανικού εδάφους και μάλιστα σε τέτοια έκταση.Ολόκληρος ο κόσμος συγκλονίστηκε από αυτά τα γεγονότα, και τις συνέπειες τους.Ολα δείχνουν κατά συνέπεια, ότι οι ενέργειες αυτές δεν είχαν προβλεφθεί εστω και ώς ενδεχόμενο.
Μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες, ατελείωτη φιλολογία αναπτύχθηκε ώστε να κατανοηθεί ο λόγος-η αιτία αυτών των τρομοκρατικών ενεργειών.
Κι΄όμως ένας έλληνας, ο Παναγιώτης Κονδύλης, ο μεγαλύτερος έλληνας στοχαστής του εικοστού αιώνα κατά την γνώμη μου, θεωρούσε περίπου αναπόφευκτες τέτοιου είδους τρομοκρατικές ενέργειες επί αμερικανικού εδάφους, με βάση συγκεκριμμένο σκεπτικό.Το έγραψε ξεκάθαρα στο βιβλίο του «Θεωρία του Πολέμου».Το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε στα Γερμανικά ΤΟ 1988, και στα ελληνικά το 1999.Ο Κονδύλης απεβίωσε το 1998.Στην ελληνική έκδοση που διάβασα εγώ, υπάρχει το όγδοο κεφάλαιο 8 («ο θερμός πόλεμος μετά τον ψυχρό πόλεμο» ) που αναφέρεται στην γεωπολιτική κατάσταση μετά το 1989(πτώση της ΕΣΣΔ ), όπου μεταξύ άλλων, αναλύει αυτή την άποψη του.Αρα το κεφάλαιο αυτό γράφτηκε μεταξύ 1989 και 1998.Δηλαδή, πολλά χρόνια πρίν τις τρομοκρατικές ενέργειες του 2001.
Γράφει ο Π. ΚΟΝΔΥΛΗΣ
» Χώρες ανήμπορες να ανταποδώσουν, έστω και με λίγα, αλλά επωδυνα πλήγματα απο μακριά,τα πολλά πλήγματα που θα δέχονταν από κοντά, θα ήσαν αθύρματα στα χέρια του πλανητικού ηγεμόνα και θα μεταβάλλονταν σε πεδίο ασκήσεων και δοκιμών της στρατιωτικής του τεχνολογίας και της πολεμικής του ετοιμότητας.Ετσι, σύντομοι και εντατικοί οιωνεί χειρουργικοί πόλεμοι, όπου η υψηλή στρατιωτική τεχνολογία θα εκδιπλώνει ανεμπόδιστα τις δυνατότητες της και θα κρίνει αποτελεσματικά την έκβαση του πολέμου, είναι πιθανοί μονάχα όταν ο ένας απο τους δύο εμπολέμους , ο χειρούργος δηλαδή, υπερέχει λίγο-πολύ συντριπτικά.όσοι λοιπόν προβλέπουν ότι στό μέλλον θα επικρατήσει αυτή η μορφή πολέμου , στην πραγματικότητα έχουν απλώς κατά νούν έναν ορισμένο συσχετισμό δυνάμεων.Με δεδομένο αυτόν τον συσχετισμό, ο ασθενέστερος μόνο μιά δυνατότητα έχει να μεταφέρει (εν μέρει ) τον πόλεμο στό έδαφος του ισχυρότερου, να επιτύχει δηλαδή με άλλα μέσα ότι μιά μεσαία η μείζων δύναμη θα κατάφερνε με τους βαλλιστικούς της πυραύλους. η δύναμη αυτή είναι η τρομοκρατία και η δολιοφθορά.Οι δυνάμεις οι οποίες διεκδικούν αυτονόητα γιά τον εαυτό τους το δικαίωμα επεμβάσεως όπου και όποτε θέλουν, επικαλούμενες -και αυτό ούτε κάν πάντα- «ανθρωπιστικούς » και «ειρηνευτικούς» σκοπούς, θα μάθουν σε διάφορες περιπτώσεις στο μέλλον ότι η επέμβαση δεν εξάγεται μόνον υπό μορφή στρατιωτικών επιχειρήσεων αλλά και εισάγεται υπό μορφή τρομοκρατικών ενεργειών. » (Θεωρία του πολέμου σελ. 375 και 376 )
Ο Π. Κονδύλης δεν ήταν προφήτης.Ενας διανοούμενος ήταν.
Από το σκεπτικό του, οι σχεδιαστές στρατηγικής των ΗΠΑ, όφειλαν να λάβουν υπόψη το ενδεχόμενο να υπάρξουν τρομοκρατικές ενέργειες επί του εδάφους των ΗΠΑ, αν οι ΗΠΑ διεκδικούσαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να επέμβουν στρατιωτικά όπου και όποτε ήθελαν, και να προετοιμαστούν κατάλληλα.Και δεν το έκαναν.Δεν πίστεψαν σ΄αυτό το ενδεχόμενο, ενώ ο Κονδύλης το θεωρούσε περίπου αναπόφευκτο υπό τις συνθηκες που περιέγραφε στο κείμενο του.
Για άλλη μιά φορά φαίνεται νομίζω σε όλο το μεγαλείο της, η απίστευτα συγκροτημένη σκέψη του Κονδύλη και η πλούσια συμβολή της στην σύγχρονη στρατηγική σκέψη.
Τα επιτελεία των αμερικανών σχεδιαστών στρατηγικής με όλα τα τεχνολογικά μέσα που διαθέτουν για τις αναλύσεις τους, φαίνονται τελικά τόσο φτωχά συγκρινόμενα με τον πλούτο που εκφράζουν πνεύματα όπως αυτό του Π. Κονδύλη, που για άλλη μιά φορά αποδεικνύουν (τουλάχιστον για μένα ) ότι η στρατηγική είναι μιά τέχνη και όχι μιά επιστήμη, και βασίζεται ως προς τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της σε λαμπρούς διανοούμενους και στην «λεπταισθησία της κρίσης» τους.
ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ -η ισχύς, και η τέχνη της στρατηγικής 
Σχολιάστε